Voor dames die het slechte nieuws te horen hebben gekregen gediagnosticeerd te zijn met kanker heb ik een speciale PMU spoed dienst.
Op die manier, ook al raken zij hun haar kwijt, zorg ik snel voor mooie wenkbrauwen zodat ze zich ondanks alles alsnog een beetje prettig kunnen voelen. Nicole deed haar verhaal. Haar ervaring lees je hieronder.
Op 5 juli 2019 kreeg ik de diagnose borstkanker, dat dringt pas later tot je door. Dan volgt een traject van onderzoeken en scans, gelukkig had ik geen uitzaaiingen. Ik had alleen wel een tumorsoort waar chemotherapie voor nodig was. En dan begint het proces in je hoofd. Ik heb altijd het vertrouwen gehad dat ik beter zou worden maar het idee straks word ik kaal, heb ik geen wenkbrauwen meer en ziet iedereen aan mij dat ik ziek ben, dat wilde ik absoluut niet. Ik wilde niet als patiënt behandeld worden maar gewoon als mens. Ook voor mijn zoons en man wilde ik wat betreft uiterlijk, want ziek word je toch echt wel van de chemo, niet die zieke moeder en vrouw zijn. Voor mijn haar heb ik de cold-cap gebruikt. Dit is een kap die je hoofdhuid koelt tot -6C. Hierdoor wordt je haar een stuk dunner maar niet helemaal kaal. Via een vriendin ben ik met Bibiche in contact gekomen. Ze heeft meteen een afspraak met mij gemaakt om mijn wenkbrauwen te pigmenteren, dit moest snel gebeuren omdat dit tijdens de chemokuur niet meer mag. Dit was geen probleem ,,hiervoor maak ik plaats” zei Bibiche en ik mocht naar de salon komen. Ik wilde graag natuurlijk uitziende wenkbrauwen, en dat is gelukt. Na twee weken volgde een tweede behandeling om het een en ander bij te werken. Omdat dit ook nog voor het begin van de chemokuur moest, mocht ik zelfs op een zondag komen. Na een aantal chemokuren begon mijn haar wel een stuk dunner te worden en ook mijn wenkbrauw haren vielen uit. Maar dankzij de pmu-wenkbrauw heb ik mij nooit helemaal kaal gevoeld. Wanneer ik in de spiegel keek zag ik nog wenkbrauwen en dat vond ik zó fijn. Het is zo tekenend voor je gezicht wanneer dit allemaal weg zou zijn. In het ziekenhuis zag ik vrouwen zonder haar en zonder wenkbrauwen, dit vond ik heel erg confronterend. Mensen die mij niet van dichtbij kennen hebben dan ook nooit gezien dat ik ziek was, niet dat ik mij er voor schaam, maar ik wilde zelf bepalen wanneer ik het aan iemand wilde vertellen en niet dat ze het al aan mij konden zien. Mensen die mij wel kennen vonden mijn wenkbrauwen er natuurlijk uitzien. Ondanks dat ik heel erg ziek ben geweest, ben ik zo blij dat ik er niet als patiënt heb uitgezien.
Nicole